قدس آنلاین - مــردم گلایه مندنــد! فهمیدن ایــن موضوع آن قدرها هم سخت نیست. همین که چرخی در اخبار بزنیم از رسیدن قیمت گوشت به مرز ۵۰ هزار تومان تا گرانی مرغ و برنج و مایحتاج اولیــه اطلاع پیــدا کنیم و یا با آمــار افزایش تصاعدی بیکاری در خانواده ها و از آن بدتر بیکار شدن آن هایی که کار داشته اند روبه رو شویم، همین که اخبار حقوق و فیشهای نجومی را ببینیم و از سوی دیگر تجلیل از صاحبان آن ها به عنوان «ذخایر انقلاب» را بشنویم، همین که از رونق اقتصادی بشنویم و تصاویر کارخانه های تعطیل را ببینیم و همین که تیتر عبور از رکود را بخوانیم و کسادی کسب و کار در شب عید را ببینیم، کافی است تا بفهمیم که مردم گلایه مند هستند.

مردم این را در رســانه ها دیده اند که مقام های رده بالای یک کشــور برای حضــور در ردیف اول اختتامیه جشــنواره فجر از هم ســبقت می گرفتند، اما برای سرکشی به وضعیت بحرانی مردم خوزستان در ماجرای هجوم غبار و قطعی برق و آب، پا پیش نگذاشــته اند.

می بینند که این سال ها خانه ای ساخته نشده، راه و راه آهن جدیدی احداث نشده، اما برای ورود تنها یک فروند هواپیما به کشور، جشنی باشکوه با حضور چندین وزیر و مسؤول رده اول برگزار می شود تا همدیگر را در آغوش بکشند و ابراز خوشنودی کنند.

همه این ها هر روز از مقابل چشمان مردم عبــور می کند و مرور می شــود، اما ۲۲ بهمن که می شــود تصاویر را کــه می بینی متعجب می شوی! این ها همان مردم گلایه مند و تحت فشار هستند؟ از قدیمی های انقلابی در جمعشان می بینی تا جوان تر هایی که شاید انقلاب و ماجراهایش را از صفحات اینستاگرام و تلگرام دیده اند و شنیده اند.

شاید کمرشان زیر فشار زندگی خم شده باشد اما حساب انقلاب را از مسؤولین که به واسطه انقلاب به صندلی رســیده اند جدا می کنند. و شــاید همین نجابت در گلایه مندی است که رهبر انقــلاب را هم به تمجید وا مــی دارد.

با خودشان آشتی هستند، با هم و با انقلاب قهری ندارند و نیازی هم به «آشتی ملی» نمی بینند، اما قطعاً انتظارشــان توضیح اســت از ســوی دولتمردانشــان که «چه کرده اند؟» در روزهای پایانی سال «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل»!

فرمایشــات رهبر معظم انقلاب در جمع مردم آذربایجان را باید یک هشــدار جدی دانست: «حضــور پرشــور مــردم در مقابل دشــمن کمین کرده برای بلعیدن ایران را به حســاب گلایــه نداشــتن آن ها از عملکرد مســؤولان نگذارید؛ چراکه مردم از مسایل مختلف ازجمله تبعیض و کم کاری و بی اعتنایی به مشــکلات گلایه مندند و احساس ناراحتی و رنج می کنند.»

اینکه منشــأ گلایه منــدی مــردم ماجرای «تبعیض» در حقــوق نجومی اســت، نیاز به گزارشــی از «اقدام و عمل» درباره نحوه مقابله و رفع آن دارد. اینکه مردم از کم کاری، تعطیلی پروژه های بزرگ ســاخت و ســاز و عمران در کشور و سپردن همه چیز به نتایج برجام و عقد قرارداد با خارجی ها گلایه دارند، نیازمند «اقدام و عمل» اســت و بعید است با برگزاری جشن ورود ایرباس برآورده شود.

اینکه رکود کمرشکن در بازار موجبات تعطیلی صدها کارخانه و بیکاری هزاران کارگر را فراهم کرده اســت، نیازمند «اقدام و عمل» و پیگیری است و بعید است از رسم شکل و نمودار عبور از رکود و رشد اقتصادی جواب بگیرد.

اینکه از تهران نشــینی مسؤول محیط زیست و سفر اســتاندار به لهستان همزمان با هجوم کشنده غبار به خوزستان، مردم احساس «بی اعتنایی به مشــکلات» داشته باشند، نیازمند «اقدام و عملی» است که از ست کردن لباس و روسری سبز با رنگ درختان و طبیعت، برداشت نخواهد شد.

مردم «اقدام و عمل» را می بینند؛ نیازی به گزارش ندارد. هشــدار رهبر انقلاب را جــدی بگیریم. مردم نجیبنــد، امــا گلایه منــد! باید بــرای رفع گلایه مندی کاری کــرد، کاری فراتر از امضای یک توافق با چند کشور خارجی.

*روزنامه نگار